Anderhalve week geleden stelde ik mezelf de volgende vragen:
1. Wordt het een boek en/of een multimedia-document ('foto-film')?
2. Op welke manieren kan ik mijzelf 'toevoegen' aan het bestaande materiaal en dan natuurlijk op een niet artificiele manier?
3. Welke teksten ga ik erbij schrijven en op welke manier publiceer ik deze teksten (in fotoboek dan wel in 'foto-film')?
4. Welke beelden moet er sowieso nog bij gaan creeren?
Hieraan toegevoegd de feedback van onze laatste zaterdagsessie, die kortgezegd luidde: het zijn mooie beelden, maar het is wat te vlak, er moet meer drama en emotie in het verhaal komen, heb ik besloten op de volgende manier verder te gaan:
1. Het verhaal ga ik veel meer centreren rond (de bijna onmogelijke) operatie, die mijn vader heeft ondergaan tijdens de afgelopen maanden. Mijn vader is door o.a. de conditie van zijn hart eigenlijk niet te opereren maar toch moest er iets gebeuren om hem van een continue klacht af te helpen. Dit was een dramatische periode waar ik ook veel van heb vastgelegd en die goed te integreren is met het verhaal dat ik al een beetje in mijn hoofd had. De chirurg die hem opereerde leek als twee druppels water op Grace Jones, hetgeen leidde tot een idee voor de titel van het dagboek.
2. Ik heb besloten dat het primair een boek gaat worden; dat is een goede oefening voor verdere projecten die ik nog wil doen.
3. Ikzelf ben, zonder dat ik te zien ben, eigenlijk continu aanwezig in het dagboek; gewoonweg omdat ik mijn vader dikwijls begeleid heb bij de bezoeken aan de uroloog en het ziekenhuis in het algemeen. Verder ben ik zeer aanwezig in de teksten die ik ebsloten heb te schrijven bij een aantal van de beelden.
4. De balans tussen beeld en geschrevene is een aparte 'kunst'; ik heb diverse voorbeelden bekeken, oa. met hulp van Jon Vismans en Peter Dekens. Hier beneden heb ik wat voorbeelden afgedrukt. Uiteindelijk heb ik besloten om de tekst in een 'typewriter font' te integreren in de beelden.
