Hoe kom je nou van de duizenden beelden die we op ons netvlies hadden toen we acht weken geleden voor het eerst door de straat reden, uiteindelijk terecht op de focus waar we uiteindelijk voor gekozen hebben: twee meisjes gymschoenen, die zelf nauwelijks bewegen, maar die een soort van cocon vormen in het leven dat van alle kanten voorbijtrekt? Ik merk dat nuttig is om nog eens even het hele proces de revue te laten passeren. En eigenlijk is het dan niet eens zo gek hoe we hier terecht zijn gekomen. Van het begin af aan zagen we de straat, gedomineerd door de twee schoenen-outlets als een 'schoenen-en-voeten-straat'. Op allerlei manieren hebben we de straat verder geexploreerd, soms op een hele directe 'recht-voor-zijn-raap' manier, soms op een manier die tot veel meer 'magic' leidde. Soms deden we dat met stills, soms met bewegende beelden. Uiteindelijk, echter, kwamen we steeds weer uit op die schoenen en die voeten. En als je je dit nog eens realiseert is de stap van die duizenden beelden op die eerste zaterdagmiddag naar het cocon-beeld, dat we morgen zullen laten zien, een intuitieve stap, maar ook een hele logische.....