Mise-en-scene (1)

Met als startpunt de foto van het jongetje dat met zijn ogen letterlijk gekluisterd is aan het met verleidingen overladen beedscherm, heb ik de afgelopen periode geexploreerd wat de 'tweede foto' zou moeten zijn. Het criterium is dat het tweede beeld een tweeluik vormt met het eerste beeld, in die zin dat het eerste beeld de 'oorzaak' representeert en het tweede beeld het gevolg: de zwakte die het gevolg is van het toegeven aan de verleiding. En, oh ja... het tweede beeld moet ook nog een geensceneerd beeld zijn, en niet alleen dat, maar ook nog eens in een realistische setting. Mise-en-scene dus, maar hoe aan te pakken? Het eerste wat in mij opkwam, is dat het tweede beeld moet uitdrukken dat kinderen letterlijk bedolven worden onder vele soorten speelgoed en wel op een zodanige wijze dat er dikwijls een totale verzadiging optreedt. Dat gevoel van verzadiging wil ik graag uitdrukken in de tweede foto... de verbeelding van kinderen die, figuurlijk gesproken, verdrinken in de massale hoeveelheid speelgoed die ze hebben gekregen. Wonder boven wonder verscheen er half december in de Volkskrant, nota bene op de voorpagina, een beeld uit een fotoserie van de Koreaande fotograaf JeongMee Yoon, getiteld 'the Pink & Blue project'. Dit project verbeeldt exact hetzelfde als wat ik zojuist schetste, namelijk het bedolven worden onder speelgoed en het er op zijn zachtst gezegd niet gelukkiger van worden. Food for inspiration.
Als een eerste poging om mijn gedachten vorm te geven heb ik met behulp van een strijkplank en een eetkamertafel een stellage gebouwd van speelgoed en alleen maar speelgoed. Ik heb geprobeerd enkele kinderen af te beelden alsof ze letterlijk verdronken of zelfs bedolven zijn onder het speelgoed.